راس تو را به روی نی، هرچه نظاره می کنم
سیر نمی شود دلم، نگه دوباره می کنم

ز اشک و آه سینه ام، میان آب و آتشم
چو با توام، از این میان کجا کناره می کنم

گمان کنند دشمنان، نیست به کام من زبان
ز دور بسکه با سرت، به سر اشاره می کنم

به دختران خود بگو که گوشواره ها چه شد
گریه به گوشواره نی، به گوش پاره می کنم

هم سر تو بر سر نی، هم سر اکبرت زپی
گاه نگاه سوی مه، گه به ستاره می کنم

رخت به خون که رنگ زد؟ آینه را که سنگ زد
خنده ز آه خویشتن به سنگ خاره می کنم